Хоць не прапускаў я, здаецца,
Ніводнай зары,
Каб толькі з табою сустрэцца
На сьцежцы ў бары,
Сустрэцца ля весьніц, ля студні
Ці ля невадоў,
У дзень і ў сьвяточны і будны
Правесьці дамоў,
Расою асыпаных кветак
Прынесьці падчас, –
Якое кароткае лета
Той год было ў нас!
Зь ім не параўнаеш ніколі
Другіх лет, калі
Здалёк твае пісьмы, паволі,
З адказам ішлі.
1963
|
|
